Geçip gitmiş günler gelin,
Rakı için, sarhoş olun.
Islıkla bir şeyler çalın,
Geberiyorum kederden.
İlerideki güzel günler,
Beni görmeyecek onlar.
Bari selam yollasınlar,
Geberiyorum kederden.
Başladığım bugünkü gün,
Yarıda kalabilirsin.
Geceye varmadan yahut,
Çok büyük olabilirsin.
Yukarıdaki muazzam satırları Nazım Hikmet Ran yazmış. Mesajlarla dolu, keder kavramının tam olarak nasıl hissettirdiğini anlamış bir adam, bir insan tarafından kim bilir hangi koşullarda kaleme alınmıştır. Çok küçükken, Nükhet Duru'dan dinlemiştim bu şiirin bestelenmiş halini. Şimdilerde ise Ahmet Aslan abimiz yorumlamış. Yorumlamamış hatta, yaşamış her zaman olduğu gibi.
Çocukken dinlediğimde bir şey hissetmemiştim fakat daha sonrasında kütüphane görevlisi Necip ağabeyin önüme koyduğu şiir kitabında okuyup üzerine düşününce; "çok da üzgün ama kocaman bir umut beslemiş şair" demiştim.
Ya da dememiştim, düşünmüştüm.
Ya da...
Bilmiyorum.
Bugün ofisteki elim, ayağım, ortağım Osman ile konuşurken;
- "İleride Türkiye'nin sayılı zengini arasına gireceksin biliyorsun değil mi?" diye sordu birden bire.
Bu şiir aklıma gelip; "ıslıkla bir şeyler çalar, sevdiğim ile bir sağa bir sola yalpalaya yalpalaya sokaklarda dolaşırız" dedim. Oldukça hoşuna gitmiş olsa gerek, doldu gözleri.
İlerideki güzel günler sizi görecek arkadaşlar. Siz, o güzel günlerde kime selam göndereceğiniz hakkında düşünün.
Nazım Hikmet'e mi? Annenize mi? Babanıza mı? İlk aşkınıza mı? Ahmet Aslan'a mı? Bakkal Hüseyin'e mi?
Başladığınız bugünkü gün yarıda kalmayacak.
Geceye varacak. Siz; bugün geceye varında kimin yanında olmak isteyeceğiniz hakkında düşünün.
Çocukken hep büyümek ister, 25-30 yaşımdaki halime bir şeyler söylerdim içimden. Keşke yazsaymışım diyorum şimdi. Yazın.
Müzik dinleyin, kitap okuyun, sokaktaki kedilerin başını okşayın, köpeklerden korkmayın, sizi seveni sevin, yüzünüzü güldürene kalbinizi açın, mutlu edene yanaşın, ailenizi arayın, kırmızı ışıkta geçmeyin, yarını düşününce gülümseyin, kendinizi sıkmayın, sıkıcı işinizden istifa edin.
Kederlenmek için yanlış çağdayız çünkü.
Ve bu yazdığımı buraya kadar okuyan, okumayan herkes! Unutmayın;