Ben 90'ların başına, 80'lerin sonlarına aitim. Bizim için direnişçi demek, kitaplarda okuduğumuz, türkülerde dinlediğimiz 68'ler idi.
Son 1 hafta boyunca yaşananlar ile yeni bir efsane kuşak oluşma ihtimali doğdu. Ama ne yazık ki bu ihtimal artık yok. İleride oğluma anlatmak istesem,
"Bak oğlum, adamlar her sokakta çatıştı, 1 senelik gaz 1 günde atıldı, ama yılmadılar, organize oldular, anonim bir halk gençlik hareketiydi." diye anlatmaya başlasam.
Oğlum da bana;
"Sonra ne oldu Baba?"
"Halay çektiler oğlum meydanda" mı diyeceğim?
"Puhaaha" demez mi?
Yok arkadaş. En iyisi hiç bahsetmemek.
Bu arada, evet. Uzaktan atıp tutuyorum. Elimde bira, altımda boxer, önümde tv günlerdir izleyip değerlendiriyorum. Uzaktan atıp tutmak o kadar kolay ki, bazen yemek yemek bile daha zor geliyor.
Bir gün olur da ölürsem, aşağıdaki tweetde yazdıklarımı sakın unutmayın. Ölmezsem zaten bu konuda size yardımcı olacağım.
Bağımsızlığınızı inşa edin.
https://twitter.com/kekoyawa/status/340740019792789505
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder