Evlilik olayı büyük sıkıntı. Batılı ülkelerden farklı olarak tanışma evresinin haricinde bir de isteme evresi var. Türk geleneklerinden en değişiği bence.
- "Tanıştık işte. Biz 2 ay sonra nikahımızı yaparız ehe" demekle bitmiyor iş. Bir de iki dirhem bir çekirdek gidip hanımı babasından istiyorsun. Düşünsene onay verme ihtimali %50 abi. ÖSS sınavının sonuçlarına bakarken sayfanın yüklenmesi gibi bir şey bu kız istendikten sonraki birkaç saniye.
Neyse esasında bu tip şeyle insanın yaşaması gereken hoşluklar. Temsili de olsa, emek verip büyüttüğü, yetiştirdiği kızıyla bir gelecek kurmak için onay alıyorsun adamda. O kadar yatırım yapmış sonuçta. Benim de kızım olsa, şahsen ayrılmasını istemem. Elin adamıyla yaşayacağını, onu benden daha çok sevme ihtimalini düşünmek istemem.
- "Babanım ulan ben senin eşşoğlusu!" diye bağırıp kravatı falan söker atar, kızımı da alır kaçarım herhalde.
Ben iple çekiyorum o günleri. Bir daha tecrübe etme ihtimali düşük şeyler bunlar. Beraber olmamızı, ailelerimizin birleşmesi, ilişkilerin artması ve sosyalleşme durumunu kimse çok görmez. Hem kendisi için, hem de kızı ve müstakbel damadı için.
Ben uyumakta zorlandığım zamanlarda bazen bu olaylar hakkında düşünür, öyle uykuya dalmaya çalışırım. Geçenlerde bir düşünce anımda babam tam hanımı bana isterken;
"Bundan açık söyleyemem, sevdiğim yanımda uyusun" diye giriyordum şarkıya. Oradan hanım da eşlik ediyor, birden bire ortam renkleniyor ve Bollywood rüzgarları esiyordu evde. Benim babam, hanımın babası, kim varsa koyu kıyafetleri çıkartarak rengarenk kıyafetlere bürünüyor ve sırıta sırıta grup halinde hopluyor ve zıplıyorduk evde. Sonra el ele uzaklara gitmek üzere arabamıza biniyorduk.
Aman aman normal isteyelim de olsun bitsin abi. Güzel şeyler.
Hepinizin babasının ellerinden öperim, en çok da senin babanın.
Dinleyin.